Alıntı çeviri:
Yazan: Anton LaVey, The Satanic Bible (Satanist İncil);
Çeviri: Amdusias
Populer bir yanlış anlayış satanistlerin tanrıya inanmadıkları yönündedir. Tanrı konsepti insanlar tarafından oluşturulmuştur ve tarih boyunca çeşitli varyantlarla vicut bulmuştur. Satanistler pratik bir çözüm ile kendilerine en uygun olanı kabul ederler. Her ne kadar tanrı insanı yaratmamış olsa da İnsanlık her daim tanrılar türetmiştir. Tanrı varlık diğerleri ve korku olarak tariflenmiştir. Satanistler için ise tanrı veya her ne şekilde isim verirseniz verin veya vermeyin o bir denge faktörü için doğada mevcuttur ve varlığını acı çekmekten almaz. Bu güçlü kuvvet ve denge evrende bireysel olarak vardır ve mutluluk ve kanın tazeliğinin gizemi olarak var olacaktır.
Satan'ın kötülük olarak düşünen tüm erkek, kadın, çocuk ve hayvanlar için o ölmüştür çünkü tanrı bunu gerçekleştirecektir. Aslında insan zamansız olarak kaybolmuş ve tanrının elleri ile tüm sevgisini yitirmiştir. Onların düşüncelerine göre "tanrı sevgili tanrı ve dostumuz" veya "o tanrı oğulumu elinde tutan" diyenler için alışıla geldiktir. Pek çok cümle başlangıçtan bu yana zikredilmiş ve umduğu gibi yayılmıştır. Beki bunun böyle olmasına O neden izin verdi. En sonunda tüm din bilginleri geriye döndü ve incilde ve kural kitabında ispatladı veya ispatlayamadı veya sonuca bağladı.
Satanistler olaya evrenin aksiyon ve reaksiyonları olarak bakmaktadır, herşey gerçekleşebilir ve olanlar kimsenin umrunda değildir. En sonunda arkaya yaslanıp şunu kabul etmek gerekecektir vakalar hiç birşey yapmadan olur bu da sadece biraz biraz kısmen kısmen ve bu budur şeklinde izah edilir. Satanistler dua etmenin aslında pek iyi olmadığını düşünür çünkü konular başarı ile beklenilen şeklinde değişebilir ve dua etmek belli bir sonuç varsa bunu etken şekilde sonuca bağlar.
Satanistlerde umut veya duacı terimlerinden çekinir çünkü endişe içinde debelenirler. Eğer birşeylerin olması için sadece umar ve dua edersek hiç bir şeyin gerçekleşmesi için belli bir çaba harcamayız. Satanistler herşeyi kendi başarısı olarak görür ve onların kendi eylemlerinin tanrıya dua yerini aldığına inanır. Olumlu düşünce ve olumlu bir eylem sonucunda bir sonuca varılmaktadır.
Aynı zamanda Satanistler affedilmek ve yapılan hataların affı için tanrıya dua etmezler. Diğer dinlerde ise kişi ne zaman kötü bir şey yaparsa döner tanrıya ve bağışlanması üzerine dualar eder ve günahlarının yok olmasını diler. Satanistler dua etmenin iyi birşey olmadığını bilir herhangi bir insana az ve çok birşey yaptığında bu metodu tercih etmezler.
Satanist kötü birşey yaptığında hatanın doğal bir olay olduğunu düşünür ve eğer tamamen yaptığından pişman ise bir daha aynı şeyi yapmamaya çalışır. Eğer onurlu şekilde üzgünse bunu daimi işi haline dönüştürmez ve bağışlanmasını kabahati yaptığı kişisinden diler. İnsanlar kendi hatalarını ve günahlarını temizleyebilir ve tekrar günah işleme hususunda özgürdür.
Tanrı hakkında pek cok farklı yaklaşım vardır genel olarak dünyanın duyusu olduğu düşünülür. Evrensel kozmik akıl olarak tanrı imajı vijut bulur. Her yaklaşıma göre tanrı kesinlikle farklı olarak tariflenir. Tüm verilen dinleri kıyaslama durumuna düşüldüğü taktirde bazı dinlerin kendilerine göre özgü ve tekil bilinmez doktrinlerine ve etkileşimlerine göre tanrısallık yaklaşık olarak birbirine benzer. Örneğin katoliklerde ve protestanlarda çok derin çekilde cehennem teması birbirine benzemektedir çünkü protestan inanç katolik inançtan türetilmiştir. Aynı şekilde pek çok küçük hristiyan grup için örneğin evangelistler ve revivangelistler için verilen tüm imajlar da birbirinin tekrarı niteliğindedir. (İsa çok psikolojik bir simge olarka vardır ve onun ile ilgilenmek hristiyanlara özel bir anlam taşır.) ve Yahudiler her daim kötülükle anılır.
Tüm bu dinlerin tanrı fikirlerinin benzerliklerine rağmen her birinde olan dua aktivitesi kesin kurallar ile birbirinden farklılık azleder. Çünkü sağ kol dinler olarak bunlar farklı isimlerle etiketlenmiştir ve bu yüzden beklenir şekilde farklı olacak şekilde anılırlar. Peki kul için söz edilen "yaptıklarından nefret ediyorum" şeklindeki sözlerle onları nasil da düşman etmektedir!
Eğer yer yüzünde bu denli çok peygamber tarafından oluşturulmuş Tanrı tapıcılığı mevcutken tüm bu metotlardan hangisi doğrudur? Hepsi tek tek kendi beyaz yollarının perili kapıyı öldükten sonra açtığını söylemektedir. Her ne kadar insanlar son sözlerinde dileyerek bu tüm hatalardan arınarak ulaşırlar. Peygamber ve efendiler herşeyi doru yapan tanrıya cennete özgü bir yol açarlar (Yezidiler bir tür kötülük çalışanlarıdır ve onlar değişik bir görüşe sahiptirler. Onlar tanrının onların tüm günahlarını bir seferde af ettiklerine inanır bu nedenle onlar yaşamlarında tanrı ile ilgilenmezler). Hristiyanlığın bu parlak anlarına rağmen pek çok insan başlangıçta büyük bir yol bulamadı. Pek çok insan tanrının varlığına inanırken bunu hristiyan görüş ile yapmamaktadır. Bunlardan bazıları kendilerini Hristiyan Ateistler olarak anarlar ve hristiyan inciline göre hareket edip kendilerini hristiyan ateistler olarak anarlar. Eğer hristiyan camiyayı yönlendiren bu tüm eğlemler sadece bir geleneğin sonucuysa? Tanrı o halde ölü veya diri olarak varlığını sürdürmektedir ve tibbi yardıma ihtiyacı vardır.
